Καθε βραδυ υποσχεση για πολλα πολλα ατελειωτα γελια....

Καθε βραδυ υποσχεση για πολλα πολλα ατελειωτα γελια....
Νύχτες Κωμωδίας στο Comedy Club 100% Κωμωδία Aιόλου 48-50 τηλ.210.3311009 και 6973371601

το γελιο δεν σταματα ποτε στο comedy club

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

για να σατιρίσει κανείς πρέπει να ξεκινήσει από μια διαδρομή αυτοσαρκασμού..

http://skai-anemologio.pblogs.gr/2008/02/satiro-logio-ta-oria-mias-ekfrashs.htmΝΥΧΤΑ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ
Η Λουκία Ρικάκη,δημιουργός του Comedy Club Greece, καλεσμένη στο Ανεμολόγιο:
"... και για να σατιρίσει κανείς πρέπει να ξεκινήσει από μια διαδρομή αυτοσαρκασμού..."
Διαβάστε το σχόλιο της Λουκίας Ρικάκη μορφή pdf:
15-02-08 ΣΑΤΙΡΑ ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ.pdf
Η Λουκία Ρικάκη, δημιούργησε πριν 14 χρόνια το πρώτο comedy club στην Eλλάδα, προσφέροντας άφθονο γέλιο σε παραστάσεις 100% αγνής ΚΩΜΩΔΙΑΣ.
Oι κωμικοί ηθοποιοί με καυστικό χιούμορ γελοιοποιούν καθημερινές καταστάσεις, αναπτύσσουν διάλογο με το κοινό, κάνουν μιμήσεις, αυτοσχεδιάζουν,σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται.
Σάτιρα ….μια διαδικασία στην οποία μεγενθύνουμε ένα στοιχείο από την πραγματικότητα, του δίνουμε φτερά και μια άλλη διάσταση για να το απελευθερώσουμε από το βάρος της υποτιθέμενης πραγματικής του υπόστασης και να του δώσουμε να φτερά μιας ανάλαφρης πτήσης που εξασφαλίζει το χιουμορ.
Το χιουμορ είναι βέβαια η άκρη μιας μεγάλης πίκρας και για να σατιρίσει κανείς πρέπει να ξεκινήσει από μια διαδρομή αυτοσαρκασμού.Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τη ζωή χωρίς να τη σατιρίσουμε και κυρίως να σατιρίζουμε τους εαυτούς μας για τον ίδιο απελευθερωτικό λογο που τα φτερά του χιουμορ μας εξοπλίζουν με τη δυνατότητα να δούμε τα πράγματα με μια άλλη οπτική. Το να μεταθέτεις την οπτική σου ε

ίναι γενικά μια γόνιμη και καλή προσέγγιση εάν το κάνεις με χιουμορ είναι ακόμη πιο λειτουργικό και σε απεμπλεκει σου αφήνει περιθώρια για πιο δημιουργική σκέψη.

Στο Κομεντυ Κλαμπ τον μοναδικό χώρο στην Ελλάδα που φιλοξενεί εδώ και 14 χρόνια ανελλιπώς το Ελληνικο σταν απ κομεντυ σατιρίζουμε κάθε βράδυ ότι μας χαλάει το μικροαστισμό, το ασφυκτικό κοινωνικό βόλεμα σε μία ζωή χωρίς ορίζοντα και έτσι δίνουμε και στη δική μας ζωή τον ορίζοντα που της αξίζει. Ολα και τα πιο σοβαρά και τα πιο βαριά μπορούν να απολαύσουν την ευεργετική λειτουργία της σάτιρας Ας πούμε εγω σκηνοθέτησα μια ταινία το 1998 Συμφωνία Χαρακτήρων το σενάριο της οποίας δωρίζουμε κάθε βράδυ σε όποιον γελάσει πιο πολύ στο Κομεντυ Κλαμπ Είναι μια ιστορία ενος ανέφικτου έρωτα και μια αναμέτρηση με τα όρια της ελευθερίας αυτό που θα λεγαμε στο Κομεντυ Κλαμπ βαριά κουλτούρα Στα χέρια των κωμικών το σενάριο μου και η ταινία που έκανα με πολύ αγάπη μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο κάτι αναπάντεχο κάθε βράδυ Οι διάλογοι των ηθοποιών, οι χαρακτήρες τους τα αδιέξοδα τους γίνονται στα χέρια των ηθοποιών ένα εύπλαστο υλικό για σάτιρα Κάθε βράδυ γελάω μέχρι λυτρωτικών δακρύων με τα δικά μου αδιέξοδα και πως είχαν προβληθεί στην ταινία και χαίρομαι που μια άλλη οπτική τα βγάζει από αδιέξοδα και τα κάνει λεωφόρους του γέλιου

6 σχόλια:

5 pink flowers είπε...

ο/η mimi έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 7:59 μμ
kala milame me koyfanate tora!
Milame oi typoi einai apaixtoi. Opoios den exei dei parastasi apo konta , xanei.Poly gelio.

ο/η Α.Κ έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 8:11 μμ
Καλησπέρα σε όλους.
Νομίζω ότι κάποτε κάποιο ιδιωτικό κανάλι τους έδειχνε κάθε απόγευμα.Αν δεν κάνω λάθος.
Πάντως πολύ σωστά η κυρία Ρικάκη επισημαίνει ότι για να κάνει κάποιος σάτιρα πρέπει πρώτα να αυτοσαρκάζεται.
Αυτά να τα ακούει ο κύριος Λα-ι-κιζόπουλος, που έχει μπερδέψει το σανίδι της σάτιρας με το κατώφλι της Κουμουνδούρου.

ο/η lrikaki@otenet.gr έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 8:49 μμ

A.K. μας εδειχνε το ΣΤΑΡ Για δυο χρονια με πολλα μπιπ δυστυχως ..λογοκρινοντας διαφορα αναγκαστικα...ναι χωρις αυτοσαρκασμο δεν παμε πουθενα..οσο αφορα στον κυριο Λαικιζοπουλο οπως πολυ σωστα λες προτεινω μια παραπομπη σε ενα ποστ μου http://luciarikaki.blogspot.com/2008/01/blog-post_31.html
σχετικα με αυτα τα τηλεοπτικα φαινομενα.. Ωραια τα λες!!

Μιμι ευχαριστουμε για τα τοσο γενναιοδωρα λογια σου Προσπαθουμε το καλυτερο αλλα η αληθεια ειναι οτι γελαμε!!! πολυ καθε βραδυ κανει καλο και σε εμας

Ανώνυμος είπε...

ο/η Γιάννης από Βριλήσσια έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 9:07 μμ


Κυρία Λουκία να πείτε στα παιδιά ότι είναι όλοι τέλειοι.
Εχω πάει στο μαγαζί και ξέρω.

Οσο για την θεματική, η σάτιρα δεν έχει όρια.Πράγματι.
Δεν πρέπει όμως να είναι και καθοδηγούμενη. Ετσι δεν είναι Λάκη?

Πιστεύω ότι γνήσιος κωμικός είναι αυτός που είναι πηγαίος και όχι αυτός που τα χώνει, μόνο και μόνο για να δημιουργεί εντυπώσεις.

ο/η datura έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 9:23 μμ


σχετικά με την σατυρική σας ...soireeeee

ακούσατε ακούσατε
σατυρικόν άσμαaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

http://environmentfood.blogspot.com/2008/02/blog-post_15.html

τον δήμαρχον ετούτον
αμά τον ...π.......
για άλλα δέκα χρόνια
άιντε καθαρίσαμε

δήμαρχε σε αγαπάω
όταν κάνεις μαλακίες
γιατί δείχνεις σε όλους
τι σημαίνει αριστερά!!!

κάνε κι άλλα τέτοια
σταύρο μου καλό παιδί
κάνε κι άλλα τέτοια
να μην μας βασχαθείς!

--------------------
αφιερωμένο τρελά και αγαπησιάρικά στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Σταύρο Κόντο,
Δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας!!!

ο/η Βασιλική έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 9:28 μμ


Καλησπέρα.
Πολύ ταλαντούχα τα παιδιά απο το Κόμεντυ κλάμπ.
Μακάρι να συνεχίσουν έτσι. Δεν χρειάζεται να βγαίνουν στην τηλεόραση γιατί αυτό το χαζοκούτι φθείρει τα πάντα.

Η σάτυρα έχει ένα όριο όμως,εγώ έτσι πιστεύω.

Το όριο της σάτιρας είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

ο/η datura έγραψε
στις Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2008 9:35 μμ


@basiliki
κάτω τα όρια!

όρια [ανίχνευσης] = detection limits έχουμε μόνο στη χημεία

σάτιρα Must be UNLIMITED!!!

φανταστείτε πόσο ανούσιος θα ήτο ο Αριστοφάνης αν έβαζε όρια...

έλεος!
όχι άλλα όριααααααααααααααααα

Ανώνυμος είπε...

ο/η undertaker έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:17 πμ


Καλησπέρα.
Παρακολουθώ τα παιδιά που κάνουν standup comedy. Είναι παρήγορο που αγωνίζονται και κρατούν ψηλά την σημαία. Πιστεύω ότι μετά τον Χάρρυ Κλύν υπήρξε το απόλυτο κενό στον χώρο αυτό, μέχρι που εμφανίστηκε αυτή η ομάδα.

Δύο φορές τους έχω δεί απο κοντά και πράγματικά προσφέρουν άφθονο γέλιο.
Η σάτιρα, δεν πρέπει να είναι καθοδηγούμενη ή χειραγωγημένη. Νομίζω ότι ο κωμικός θα πρέπει να σταματά μόνο στα όρια της προσβολής της αξιοπρέπειας όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω.
Μέχρι εκείνο το σημείο όμως θα πρέπει να είναι αμείλικτος, όπως ο Αριστοφάνης. Να μην χαρίζεται και η σάτιρα του να είναι σφαιρική και όχι στοχευμένη, όπως κάνει ο κύριος Λαζόπουλος..
Ευστοχα καλέσατε την Ρικάκη γιατί είναι χρόνια στον χώρο.
Δυστυχώς δεν θα ακούσω πολύ ώρα καθώς αύριο δουλεύω. Πιστεύω ότι η κουβέντα απόψε θα έχει πολύ ζουμί.Καληνύχτα σε όλους τους φίλους.

ο/η MENIA έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:20 πμ


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΒΓΑΛΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΤΥΡΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΕΓΩ ΑΚΟΥΣΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ,ΣΤΟ ΣΤΑΡ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ΛΙΑΤΣΟΣ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ.
ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ.
ΠΛΑΚΑ ΕΧΟΥΝ!

ο/η Astron έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:22 πμ


καλημερα.
αν βαλεις ορια σε κατι τοτε χανει την ελευθεριοτητα του.
Τα ορια ειναι σαν χαλιναρια , που εμποδιζουν το "αλογο" να κινηθει ελευθερα δεξια ή αριστερα και το οδηγουν ευθεια.

Το οριο βαζει την ελευθερια στο περιθωριο.

ο/η stratos έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:27 πμ


o lazopoulos kanei kathara politiki satira kai malista exei skopimotites.
oi stand u p comeddians opos oi apopsinoi kalesmenoi satirizoyn ta panta.
exei megali diafora.
episis paidia opos oi simerinoi kalesmenoi sas den exoyn skopo na anevasoyn ta noymera tis AGB, alla na anevasoyn to kefi ton anthropwn.

Adikei ta paidia toy stand up comedy na ta sygkrinei kapoiow me ton kathe politikanti Lazopoylo.
Eleos opos leei kai kapoiow akroatis apo to Galatsi.

ο/η Winston έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:27 πμ


Giganta xhmike!
H ellhnikh dikaiosynh milhse!
Typois nenikhkate!
(sssss,h ousia den endiaferei pros stigmhn,ta didakse o filos sou o Laliwths ayta)
p.s: michael from uk and irokezos fan club
p.s2: ola ta kaka mazemena aytos o lektwr...k benny k lua lua k krhtikos k twn thetikwn episthmwn k aimodipshs! You have my compassion (second time around)
p.s3: satira h satura?

ο/η ΜΕΝΙΑ έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:28 πμ


ΣΤΡΑΤΟ ΣΥΜΦΩΝΩ.
Ο ΛΑΖΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΩΝ ΜΜΕ. ΝΑΙ ΜΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑΛΕΝΤΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΡΑΜΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ.

ο/η Astron έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:30 πμ


Σατιρα και όχι σάτυρα. Με "ι" όχι με "υ".

ο/η Αγγελική έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:34 πμ


Καλησπέρα.
σαφώς και η σάτιρα ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ.
Δεν μπορεί ο καθένας να βγαίνει στο γυαλί ή όπου αλλού και να σπιλώνει ανθρώπους ή να λασπολογεί εναντίον όποιου του έχει απωθημένα.
Το έχουμε δεί πολλές φορές ότι κάποιοι στο όνομα της δήθεν ελευθερίας του λόγου, εξαπολύουν συκοφαντίες κατά ανθρώπωνμχωρίς οι δεύτεροι να έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν εκείνη την ώρα.
Σαφώς λοιπόν και πρέπει να υπάρχει ΦΡΕΝΟ και όχι να ισοπεδώνονται τα πάντα δήθεν "στην πλάκα".
Ευχαριστώ.

ο/η Winston έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:37 πμ


Tote as mhn to periorisoume sto lazopoulo...
H kwmwdia einai to zhn,h satira to eu zhn.
As akousoume/diabasoume tous filtatous synellhnes k tha topotheththoume (plhthintikos eugeneias o ek tou buckingham palace ekporeuomenos filtate datura)

ο/η Super Mario έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:46 πμ


Πολύ καλή ιδέα το σατιρολόγιο . Η σάτιρα είναι το αντίδοτο στη μιζέρια της καθημερινότητας . Φυσικά και δεν πρέπει να έχει όρια , ούτε από τη μεριά του δημιουργού (αυτολογοκρισία) όπως και οποιαδήποτε μορφή τέχνης . Ο Χάρυ Κλυν χάραξε μονοπάτια (ή μήπως λεωφόρους?) στη μεταπολιτευτική πολιτική -και όχι μόνον- σάτιρα. Στα τέλη των 90ς η μισή ελλάδα περίμενε πως και πως να γελάσει με τα καμώματα των ΑΜΑΝ , κουράστηκαν (ή κορέστηκαν?) κι αυτοί ....
Δυστυχώς στο Ελλαδιστάν του 2008 η σάτιρα συγκεκριμενοποιείται στο πρόσωπο του Λάκη για το 99$ του κόσμου . Όχι ότι είναι κακός αλλά προσπάθειες σαν της Λουκίας , του Τζιμάκου δεν γίνονται ευρέως γνωστές και αν δεν υπήρχε το Σταρ για τη Λουκία και ο "ακατανόμαστος" + κάποιες άλλες περιπτώσεις τραβηγμάτων σε δικαστήρια (ελλ. σημαία σφυροδρέπανο κλπ.) για τον Πανούση , θα τους ήξεραν λίγοι και εκλεκτοί . Κάποτε περιμέναμε πως και πως πότε θα βγει η επόμενη επιθεώρηση να γελάσουμε με τα χάλια μας , οι νεότεροι δεν ασχολούντια με το σπορ (καλά κάνουν?) .
Τα βιντεάκια στο γιουτιούμπ είναι μια διέξοδος , αλλά πόσα από αυτά δεν είναι φτιαγμένα σε κομματικά επιτελεία ?
Ποιός θα τολμήσει να σατιρίσει την τρέχουσα πολιτικο-μιντιο-κοινωνική κατάσταση ; Και , κυρίως , ποιος έχει τις δυνάμεις να γελάσει με όλα αυτά ;
Ή μήπως το γέλιο και η σάτιρα είναι η καλύτερη άμυνα σε όλα αυτά που μας ψυχοπλακώνουν και δυναστεύουν ;
ΙΔΕΑ : η επόμενη πορεία - συγκέντρωση να μην έχει ούτε συνθήματα , ούτε χρώματα , μόνο γέλιο . Να μαζευτούμε και να γελάμε κατάμουτρα και ασταμάτητα σε όλους αυτούς που γελάνε πίσω απ' την πλάτη μας ....

ο/η αλεκος SWE έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:47 πμ


Πως γινεται να σταματα η σατιρα στα ορια της προσβολης της αξιοπρεπειας;;;;
Ποια ειναι αυτα τα ορια;;;
Και ποιος τα θετει;;
Και αν δεν συμφωνουν με τη γραμμη των οριων του αλλου τι γινεται;;;

Η σατιρα απαιτειται να ΜΗΝ εχει ορια για να ειναι σατιρα και μη καθοδηγουμενη...

Ετσι και αλλιως ορια υπαρχουν... Τα βαζει ο αποδεκτης της σατιρας, το κοινο...Αν δεν του αρεσει κλεινει την τιβι, το ραδιο,την πορτα του. Σηκωνεται και φευγει απο το μαγαζι .. Οταν η περισσοτεροι το κανουν αυτο η σατιρα του καλλιτεχνη απετυχε και παει και αυτος σπιτι του...

Οταν ομως δεν το κανουν οι περισσοτεροι γιατι η ευαισθησια και ο πουριτανισμος του καθενα να αφαιρει το δικαιωμα στουσ υπολοιπους να συνεχισουν να ακουν και να αφαιρει απο τον καλιτεχνη το δικαιωμα στην εκφραση;
Αυτο ειναι φασισμος των ολιγων... Εστω και αν οι ολιγοι κοκορευονται για τις δημοκρατικες τους ριζες.

ο/η Μικρός Ανεμολογίτης,διαχειριστής της σελίδας έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 0:55 πμ


Καλημέρα σε όλους. Καλή συν-ακρόαση.
Μπαμπινιώτης: Τα ομόηχα επίθετα σατιρικός και σατυρικός διαφέρουν ως προς την προέλευση και τη σημασία. Το επίθετο σατιρικός συνδέεται με τη σάτιρα (λατινικής αρχής) ποιητικό έργο με περιπαικτικό, σκωπτικό ή χλευαστικό χαρακτήρα, ενώ το επίθετο σατυρικός συνδέεται με την αρχαία λέξη Σάτυρος, με την οποία προσδορίζονταν οι τραγοπόδαροι ακόλουθι του Διονύσου στην ελληνική μυθολογία.

Ευχαριστούμε την A.M που μας το έστειλε.

ο/η Ρούλα απο Πάτρα έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:20 πμ


Καλημέρα,όμορφη η εκπομπή απόψε. Να ξεφύγουμε λίγο απο τις εντάσεις.
Ας βάλουμε το χιούμορ στην ζωή μας.
Το γέλιο δίνει ζωή.

ο/η Αγαθονίκη έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:26 πμ


..τέχνη δεν υπάρχει δεν γεννάται δεν εξαφανίζεται δεν θνήσκει, διατρέχει μέσω της τροχιάς της μια αέναη τροχία και υπάρχει όσο υπάρχουν όλα τ 'αλλα αένα πράγματα των ματιών μας , βέβαια τα μάτια δεν τα βλέπουνε όλα γιαυτό κάνομε τέχνη μάλλονε βέβαια το να κάνεις τέχνη με κάποιον άλλονε ε αυτό λέγεται σάτυρα διότι πολλές φορές οι αποκαλούμενοι καλλιτέχναι και αρτίσται αυτοαφαιρούν από το καλλιτέχνης την τέχνη εσκεμένα ή μη, ηθελημένα ή μη και μένουν μόνο κάλλι..+κάτι άλλο άσχετο, ή σάτυρα λοιπόν υπάρχει για να καλύψει την ανυπαρξία της τέχνης στους πεπερασμένους καλλιτέχνες που της απέβαλαν.. βέβαια η σάτυρα βρήσκει εφαρμογή όπως θα λέγαμε σήμερον σε όλα τα πρόσωπα π.χ πολιτικά, απολιτίκ κτλ και αυτό πάλι γιατί όλα τα πρόσωπα τίνουν με πράξεις και λόγια να κινούνται στο χώρο και στο χρόνο ως μη πεπερασμένα ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο . Χάνοντας έτσι το μέτρο της άεναης αυτής πράξης, η σάτυρα ως μέρος της αέναης τέχνης επιφέρει αυτό ακριβώς που χάθηκε το μέτρο :)

Τέχνη > φύσης > άνθρωπας ..όταν δεν υπάρχουμε μόνο τότε δεν υπάρχει τέχνη, άρα ο αυτοσαρκασμός και η σάτυρα είναι στοιχείο ύπαρξης του ανθρώπου μιας και μπορεί να ξαναθέσει την ουσία του μέτρου στα πράγματα των ανθρώπων που δυστιχώς σε αυτά αποδίδουν ουσία . 'Αρα όταν τα όρια για κάποιο λόγο έχουν "χαθεί" η σάτυρα μοιάζει να μην έχει τα δικά της όρια, όμως μήπως συμβαίνει το αντίθετο ;

Άρα τα όρια θα θέτουμε τι πιο απλά,, εμείς :p

ο/η αλεκος SWE έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:32 πμ


Κωστα ξερεις τι λενε για αυτους που εχουν μεγαλη μυτη ε;

ε;

ε;

ε;

....Δεν χρειαζονται καλαμακι....

Αμεσως το μυαλο σας στο πονηρο....

ο/η mixalis έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:35 πμ


o panousis se mia sinenteu3i tou (ipirxe to video sto youtube alla katebike gia kapio logo) eipe kati tetio: "leme oti i satira den exei oria alla i satira exei safi oria kai ta oria ta kathorizete eseis, diladi an kanenas den erxotane na dei tis parastasis mou tote tha eixa 3eperasei ta oria"

ο/η πρεζα tv έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:46 πμ


Tις καλημερες μου στη κυρια Ρικακη...
Σατηρα ειναι η ικανοτητα να μπορεις να σχολιαζεις με το δικο σου τροπο τα κακως κειμενα των ημερων και οχι μονο...
Και φυσικα,δεν νομιζω οτι υπαρχει αμφισβητηση...Στην σατηρα,ΔΕΝ υπαρχουν ορια και αυτοι που προσπαθουν να τα βαλουν ειναι τουλαχιστον "φασιστες της τεχνης"...

ο/η πρεζα tv έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:47 πμ


Tις καλημερες μου στη κυρια Ρικακη...
Σατιρα ειναι η ικανοτητα να μπορεις να σχολιαζεις με το δικο σου τροπο τα κακως κειμενα των ημερων και οχι μονο...
Και φυσικα,δεν νομιζω οτι υπαρχει αμφισβητηση...Στην σατιρα,ΔΕΝ υπαρχουν ορια και αυτοι που προσπαθουν να τα βαλουν ειναι τουλαχιστον "φασιστες της τεχνης"...

ο/η Mr Arkadin έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:48 πμ


Η σάτιρα δεν έχει όρια - η τέχνη δεν έχει όρια, υπάρχει όμως πλαστή τέχνη όπως και υπάρχει πλαστή σάτιρα. Ο κ. Λαζοπουλος δεν παράγει σάτιρα, δεν μπορεί κάποιος που είναι χωμένος στο σύστημα εδώ και 30 χρόνια να μας πουλήσει φτηνή κριτική για το ίδιο αυτό σύστημα. Η εκπομπή του Λαζοπουλου δεν είναι σατιρική, είναι ένα εργαλείο για προσωπικά celeb ξεκαθαρίσματα πολύ χαμηλού επιπέδου. Εκνευρίζομαι αφάνταστα που μιλάμε για σάτιρα και αναφερόμαστε σε αυτόν τον άνθρωπο.

ο/η αλεκος SWE έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:49 πμ


Αμα το κανει αυτο ο καλιτεχνης και το κοινο ενω δεν του αρεσει καθεται και τον ακουει και ξαναπαει να τον ακουσει, προφανως ειναι αρρωστο το κοινο... καπως ετσι δεν ειναι και με τον Μακη... Ολοι τον βριζουν και ολοι τον βλεπουν με τη δικαιολογια να δουμε τι θα μας πει παλι...

Καλος ο αυτοσαρκασμος και η αυτοκριτικη του καλλιτεχνη αλλα αυτα ειναι και χαρακτηριστικα που πρεπει εχει και ο καθενας στο κοινο...

ο/η Ωχ έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 1:53 πμ


Κριμα όλες οι σπουδες...και οι διαλέξεις.
Για πήγαινε στην γωνία να δεις ...φάνηκε ο Αριστοφάνης;

ο/η KOKE(ο...σ(α)τειρος...) έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:06 πμ


To ερώτημα είναι αν τα όρια έχουν ΣΑΤΙΡΑ... ή είναι όρια Σ(α)ΤΕΙΡΑ...

Βαθυστόχαστο έ;

Κυρία Αλεξάνδρα λαμβάνω τα email σας , θα σας απαντήσω σύντομα.
Το πιό σύντομο σχόλιο που έχω κάνει!
Σας εύχομαι μια ....άπρη μέρα (χιόνια ακούω!)
Γειά!

ο/η ΜΕΝΙΑ έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:07 πμ


ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΑΝΔΡΕΑ. ΒΑΛΕ ΖΙΒΑΓΚΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ!

ο/η Μιχάλης από Αγγλία έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:08 πμ


Μόλις άρχισα να ακούω και μόλις διάβασα όλα τα σχόλια. Παρατηρώ συχνά πως λείπει η κοινή λογική και αυτό με στενοχωρεί γιατί αναγκάζομαι να υπερασπιστώ ανθρώπους που στην τελική δε δίνω δεκάρα γι'αυτούς. Και εξηγούμαι:

Είμαι ο Λαζόπουλος ή ο Καλαμούκης ή ο Μητσικώστας παλιότερα, κι έχω εκπομπή σάτιρας στην τηλεόραση ή οπουδήποτε. Ποιους ακριβώς θα σατιρίσω αν δε σατηρίσω αυτούς που σατηρίζω τώρα;; Εννοείται πως θα τα χώσω στη Βροχοπούλου και τα κλάματά της on air, εννοείται πως θα ασχοληθώ με τον Άδωνι και τις μπουρδολογίες του, εννοείται πως ο Κούλης ο Μητσοτάκης ή ο θεός Κουλούρης μου προσφέρει άφθονο υλικό. Εννοείται πως στη Βουλή θα πιαστώ από τις ακραίες μπουρδολογίες της Καϊλή. Εννοείται πως ο Γεωργίου ή ο Τσουκαλάς λόγω στυλ μου δίνουν άφθονες αφορμές. Εννοείται πως ο Κούγιας είναι νούμερο και ΘΕΛΕΙ να τον σατηρίσω, να κάνω πλάκα μαζί του.

Είναι απλό, αυτοί εκτείθενται πιο πολύ, αυτούς πιάνω στο στόμα μου και στην εκπομπή μου. Δηλ. τι να πω;; Για το μουστάκι του Κουβέλη ή για το ταγιέρ της Παπαρήγα; Δεν πουλάω έτσι. Δεν κάνω τίποτα. Δε μου δίνουν υλικό αυτή, δεν τραβάνε τα φώτα. Κάποια πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' ότι νομίζετε. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Και φυσικά: ό,τι θέλω σατηρίζω, όποιον θέλω και χωρίς όρια. Τέλος.

ο/η Αλεξάνδρα έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:08 πμ


Καλημέρα ΚΟΚΕ μας:)

ο/η Αγαθονίκη έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:08 πμ


Δείτε και έναν "απόδημο" έλληνα σάτυρο που τα πάει αρκετά "καλά" με το κοινο του :

Zach Galifianakis

Δείτε στο youtube :
http://youtube.com/watch?v=Q86EdrAj5m8

Στην wikipedia :
http://en.wikipedia.org/wiki/Zach_Galifianakis

Στην ιστοσελίδα του :
http://www.zachgalifianakis.com/

ο/η astron έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:11 πμ


agathoniki

o Galifianakis einai apaixtos kai malista poly gnostos ekso.

ο/η Ασημίνα έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:14 πμ


Μόλις έπεσα τυχαία πάνω στο μπλόγκ σας και θέλω να σας πώ συγχαρητήρια.
Δεν γνωρίζω την εκπομπή αλλά συντονίστηκα πρίν λίγο και ακούγεται ενδιαφέρουσα.
Καληνύχτα σε όλους.

ο/η Αγαθονίκη έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:18 πμ


@astron, απ' ότις φαίνεται, τα "σπάει" :D
φοβερά και τα μουσικά βίντεο-cλίπς παρωδίες όπως τα :

Fionna Apple & Zach Galifianakis - Not abou love
www.youtube.com/watch?v=krTE0AJkqj4

Kanye West & Zach Galifianakis - Can't Tell Me Nothing
http://youtube.com/watch?v=ThrkYvji6tc

ο/η Grinder έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:38 πμ


Ρε εδώ ξύνουν τα @@ τους και μας τα παίρνουν χοντρά!!! Το ξύσιμο του αυτιού και το σαβούρα βιβρ μας πείραξε...;

GeorgeLinux@Highlands.ac.uk

ΥΓ Σάτιρα = Ελληνοφρένεια! ΤΕΛΟΣ!!!

ο/η Δημητρης έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:42 πμ


ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Τα κειμενα το Χαρυ κλιν τα εγραφε ο ΜΠΕΛΟΣ τωρα γραφει για το Μητσικωστα

ο/η Grinder έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:42 πμ


Σωστοοοοός ο barezi!!!!! No1 ο Τζιμάρας και μετά οι υπόλοιποι!!!!!

GeorgeLinux@Highlands.ac.uk

ο/η Παξ έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:44 πμ


Αναρωτιέμαι γιατί αυτό το ύποπτο ερώτημα περί ορίων της σάτιρας.
Δεν νομίζω πως κανείς μας θέλει να βάλει όρια στην σάτιρα.
Το ζητούμενο είναι να ξεπεράσει τα όρια. Να φέρει την σάτιρα σε νέα επίπεδα.
Και επειδή (αυτο)πλασσάρεται ως ο σύγχρονος Αριστοφάνης (έλεος), δυστυχώς, άνθρωποι με εκδικητικότητα
όπως ο Λαζόπουλος, μόνο κάτω μπορούν να φέρουν την σάτιρα.
Κι όταν ο "σατιρικός" "καλλιτέχνης" μέσα στην λύσσα του έχει χάσει ο ίδιος το χιούμορ του,
και επιδίδεται σε "σάτιρα" με στόχο ένα προσωπικό εχθρό του για είκοσι ολόκληρα λεπτά,
πρέπει να προσπαθήσεις να βρείς εσύ το χιούμορ σου για να γελάσεις.
Αυτό είναι (λίγο) επίπονο, εως οδυνηρό.

Ας αφήσουν τους ικανούς κωμικούς να αναπνεύσουν απ' το στραγγάλισμα της AGB και της προπαγάνδας.

ο/η Σοφία από Χαλάνδρι έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:52 πμ


Barezi,
καλώς ήρθες στην σελίδα, αλλά το παρθενικό σου σχόλιο διαγράφεται διότι ο προσδιορισμός "τρισάθλιο υποκείμενο" δεν συμβαδίζει με το ύφος των υπόλοιπων 8143 σχολίων αυτής της παρέας.

Μπορεί η σάτιρα να μην έχει όρια αλλά η σελίδα έχει, σε σχέση με τις κακές λεξούλες.
Ευχαριστώ

ο/η barezi έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:53 πμ


sigharitiria ston pax gia to parapano minima
kai sigharitiria kai ston politically correct sky tou kou alafouzou pou se 5 lepta esvise to proigoumeno minima mou epidi tolmisa na apodoso eysima ston panousi kai anteysima ston protathliti tis tiletheasis kai... sighronoi aristofani!!! (imarton panagia mou!!!) lazopolulo
perimeno na do se posa deyterolepta tha svisete ayto edo

ο/η Λεωνίδας έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:54 πμ


Θα συμφωνήσω σχετικά με το ζήτημα του Λάκη Λαζόπουλου με αυτά που γράφει ο φίλος στο κάτω link :

http://www.xorislogokrisia.gr/details1.php?lang=1&;thepid=2100

ο/η Δήμιος έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:55 πμ


Η σάτιρα δεν πρέπει να έχει όρια, τέλος.
Ο μεγαλύτερος stand-up comedian όλων των εποχών:
Bill Hicks
(ψάξτε στα γιουτούμπια)

ο/η Σοφία από Χαλάνδρι έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:55 πμ


Barezi,
επανέρχομαι και σου συνιστώ πρίν βγάζεις συμπεράσματα να διαβάζεις και τα προηγούμενα σχόλια.
Κοίτα λοιπόν πιο πάνω γιατί σβήστηκε το σχόλιο σου και άσε τις θεωρίες συνομωσίας για αλλού . Εδώ έχουν καταρριφθεί προ πολλού.

Ευχαριστώ και πάλι.

ο/η Σοφία από Χαλάνδρι έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:58 πμ


ο/η Σοφία από Χαλάνδρι έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:52 πμ

Barezi,
καλώς ήρθες στην σελίδα, αλλά το παρθενικό σου σχόλιο διαγράφεται διότι ο προσδιορισμός "τρισάθλιο υποκείμενο" δεν συμβαδίζει με το ύφος των υπόλοιπων 8143 σχολίων αυτής της παρέας.

Μπορεί η σάτιρα να μην έχει όρια αλλά η σελίδα έχει, σε σχέση με τις κακές λεξούλες.
Ευχαριστώ

ο/η barezi έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:59 πμ


sofia apo halandri
apologoumai efoson esyi esvises to minima, nomiza oti ipirhe allou idous skopimotita..diavasa molis olokliromena ta minimata kao ihe gini anafora srton panousi opote efaga akiro
euharisto ki ego

ο/η Konstantinos έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 2:59 πμ


akouo sinechia to oti "i satira den echei oria" etc etc etc

ti ginete omos otan i satira metamorfonete se "satiriki propaganda"?

kai eksigoumai

eno goustaro para poli ton laki kai to idio kano kai me ton tsipra apo tin stigmi pou archise "satirika" o lakis na "propagandizi" iper tou tsipra... me chalase para poli... kai tautochrona skeftika oti einai o "telios" tropos "iposiniditis propagandas"

episis apo tote paratirisa (giati eipame mou aresei o lakis) oti to idio ischie kai me diafora alla themata (ektos tsipra) px gia ton maki, gia to KKE gia ton siriza etc

kai epidi tha me theorisete para poli oti eime enantion tou laki pliroforiaka tha sas po (kathoti to epsaksa) oti to idio ginete me tis vradines satirikes ekpompes stin ameriki (spartake... voitha... kai klise ta parathira min mpoune kounoupia ) to idio ginotane kai ston deutero pagkosmio polemo pou oi aggloi meso satirikis propagandas kai satirikon minimaton pernousane diafora minimata ston echthro kai idietera stous "chamilovathmous" stratiotes ton germanon...(min to sincheete me tis erotikes istories tou radiofonou pou "etrechan paralila" kai an thimame kala eiche deiksei kai afieroma o skai TV )

ο/η Γιάννης από Βριλήσσια έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 3:00 πμ


Ο Αλαφούζος έσβησε το σχόλιο?
Ελεος! Τι άλλο θα ακούσουμε!!!!

Ηρεμήστε!!! Χαλαρώστε!!! Συνέλθετε!!!

ο/η Γιάννης από Βριλήσσια έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 3:03 πμ


Δεν υπάρχουν σκοπιμότητες. μια παρέα είμαστε.
Κάποιοι ξενυχτάνε για όλο αυτό. οπότε ας μην τους κατηγορούμε άδικα.
Καλημέρα , πάω για νάνι.

Λαβίθη θέλω μια πρόσκληση!

ο/η αλεκος SWE έγραψε
στις Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008 3:08 πμ


Δημιος υπερσωστος!!!!!!!!!!!!!

Bill Hicks και παλι Bill Hicks

Δυστυχως εφυγε νωρις αλλα αφησε ιστορια... Σε πολλους νεωτερους βλεπω ξανα και ξανα υλικο φανερα επηρεασμενο απο τον Bill Hicks...

Τον συνιστω σε οποιονδηποτε εχει ανοιχτο μυαλο και αφησει τις ενοχες του στην ακρη....

Εχω νομιζω σχεδον ολα που εχει κανει αλλα κοιταξτε Just For Laughs και Sane Man για αρχη... Και οταν τον αγαπησετε ψαχνετε και τα αλλα...

Οσοι νομιζετε οτι η σατιρα εχει ορια καλυτερα να μην δειτε Bill Hicks... Δειτε καμια ελληνικη σειρα...

Αλλοι μιλανε για revolution και καποιοι εχουν μεινει στο evolution ανακαλυπτοντας τον αντιχειρα... Κλεμενο και προσαρμοσμενο απο Bill Hicks

Ανώνυμος είπε...

To χιουμορ ειναι το ισχυροτερο οπλο που διαθετουμε ως ανθρωποι. Χαιρομαι που εγινε η εκπομπη και γουσταρα με την τοση συμμετοχη των ακροατων στο ραδιο και εδω στο μπλογκ.Μπραβο στον Σκαι.Εμεις, καθε βραδυ στην Αιολου,περναμε εκπληκτικα με το γελιο που βγαινει τοσο αυθορμητα απο τους θεατες της παραστασης. Καθε βραδυ ειναι και μια αλλη εμπειρια. Για μενα, το γελιο που ακουω απο το κοινο, ειναι τουλαχιστον απογειωτικο εως οργασμικο μπορω να πω!!!!!!!!!
Καρινα Ρ.(μελος της ομαδας της Λουκιας Ρικακη)

Ανώνυμος είπε...

υγ. οσο για ολους οσους βλεπουν τον καταπληκτικο Ζακ Γαλυφιανακη και Φιονα Απλλ και αλλους επαγγελματιες κομεντιανς απο τις ΗΠΑ, να γνωριζετε οτι τα κειμενα τους, γραφονται απο τους screenwriters/comedy writers που στις ΗΠΑ ειναι επαγγελμα με ενσημα!
Eνω εμεις εδω, οι ταπεινοι , εχουμε ΚΑΙ το copyright των κειμενων μας.
Φιλια σε ολους τους εχοντες και κατεχοντες το χιουμορ..Καρινα Ρ.

Ανώνυμος είπε...

GIVRGH XOLIASTOY


ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΟΛΗΨΗ ΖΟΥΜΕ!
Τόπος: Ελλάδα, Αθήνα.
Χρόνος: 2008
Πρόσωπα:
Κυρία Αγαθίδου.
Κύριος Αγαθίδης, σύζυγός της.
Τζούλια, κόρη τους.
Λίβινγκ-ρουμ του σπιτιού του κυρίου Αγαθίδη. Νύχτα. Η κυρία Αγαθίδου μόνη. Πλέκει ρίχνοντας ανήσυχες ματιές στην πόρτα. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο κύριος Αγαθίδης με φούρια και νεύρα. Αφήνει μιαν εφημερίδα που κρατεί πάνω στο κομοδίνο. Κοιτάζει προς την πόρτα του δωματίου, ύστερα βλέπει την κυρία Αγαθίδου.
Κυρία Αγαθίδου (Κα Α) (μουδιασμένα)
Γεια σου.
Κύριος Αγαθίδης (Κος Α) Πάλι μέσα είναι;
Κα Α
……….

Κος Α
Πάλι μέσα είναι, ε;.. Δε βγήκε...
Κα Α
Ναι...μέσα είναι...
Κος Α
Ορίστε! Μία η ώρα το πρωί κι εκείνη εδώ, στο σπίτι...Τι θα γίνω εγώ μ' αυτήν Θεέ μου...Δε μου φτάνει η φτώχεια μου, δε μου φτάνει που σκοτώνομαι γία πενταροδεκάρες, έχω κι αυτήν.,. Σου είπα να της μιλήσεις. Μάνα είσαι, μπορεί να σε ακούσει. Αλλά εσύ με γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια. Μα και ΤΙ να της έλεγες; Τα ίδια στραβά μυαλά έχετε-και συ όλο πλέξιμο, σιδέρωμα, συγύρισμα...Τι να της έλεγες; Όσο για μένα ΤΙ να της πω άλλο που όλα της τα 'χω πει...Την πήρα με το καλό, την πήρα με το άγριο, τη μάλωσα, την τιμώρησα, τίποτα! Tl θα γίνω Θεέ μου... (κάθεται απελπισμένος στην πολυθρόνα)
Κα Α
Της μίλησα Μίλτο...
Κος Α
Της είπες πως δεν αντέχω πια; Πως είμαι
αποφασισμένος για όλα;
Κα
Όλα όσα μου 'πες της τα είπα.
Κος Α
Τι είπε;
Κα Α
Τι να πει...ξέρεις...τα ίδια...είναι μικρή Μίλτο
ακόμα-δεν ξέρει...

Κος Α
Μικρή ακόμα;..Αυτή πάτησε τα δεκάξι. Είναι γυναίκα πια. Θεέ μου, τι ξέφυγε από το στόμα μου...μολόγησα την ίδια μου την ντροπή...Γυναίκα! Και τι δε θα 'δινα για να 'τανε Θεέ μου...
Κα Α
Δεν ξέρει ακόμα-θα μάθει με τον καιρό...
Κος A
Δεν ξέρει; Γιατί; Δεν έχει μυαλό μήπως; ξέρει όμως να μου φέρνει άριστα από το σχολείο, ξέρει να διαβάζει φιλοσοφικά βιβλία, ξέρει να κάνει παρέα με τις παλιόγριες. To μόνο που δεν ξέρει είναι να μη με ντροπιάζει. Θα μάθει λες, θα μάθει. Όπως έμαθε ως τώρα. Δυο χρόνια παλεύω να τηνε βάλω στο σωστό δρόμο Δυο χρόνια μάλλιασε η γλώσσα μου να της μιλάω, να τη συμβουλεύω, να προσπαθώ να την κάνω άνθρωπο. Και θα μάθει τώρα; Αμ φάνηκε τι κουμάσι είναι από όταν ήτανε μικρή, από τότε που άρχισε να μεστώνει. Φάνηκε από δώδεκα χρονών. Τότε που την έριξε στο κρεβάτι ο Τάκης. Σα λυσσασμένο σκυλί έκανε να του ξεφύγει. Τους έβλεπα από την κλειδαρότρυπα. Κάτι είχα υποψιαστεί από τότε βλέπεις. Κι όταν κανένα αγόρι πήγαινε να τη φιλήσει ή να της βάλει χέρι, του ξέφευγε! Ποιος να το περίμενε πως ένας Αγαθίδης θα πέρναγε τέτοιο ντρόπιασμα στη ζωή του. Δεν μπορώ πια ν' αντικρύσω τους φίλους μου. Και με τι μούτρα θα το 'κανα; 0 Κώστας μου ειπε προχτές πως η κόρη του τους έδιωξε από το σπίτι αυτόν και τη μάνα της για να φέρει το φίλο της στο σπίτι. Και είναι ο τέταρτος που πιάνει παρακαλώ! Δηλαδή ο τέταρτος από όσο ξέρει ο Κώστας. Και δεν είναι παραπάνω απ' τη δική μας. Τι λέω-είναι ένα χρόνο μικρότερη. Προχτές πάλι, στο μαγαζί του Πέτρου, ενώ πίναμε τον καφέ μας μπαίνει
ξαφνικά η κόρη του με τον φίλο της. Νομίζεις πως γύρισε να μας κοιτάξει; Ήτανε κιόλας ξαναμμένοι κι οι δυο τους. Πέρασαν από μπροστά μας με τα χείλια κολλημένα ενώ αυτός της ξεκούμπωνε τη μπλούζα. Πήγανε τα παιδιά στο ιδιαίτερο και ταχτοποιήθηκαν. Ο Πέτρος έλαμπε από χαρά. Με κοίταξε με περηφάνια σαν να μου 'λεγε: "είδες κόρη που έχω εγώ;" Έριξα τα μάτια κάτω. Τι να 'λεγα; Πώς η κόρη μου δεν αφήνει τ' αγόρια να την αγγίσουν; Και σε λίγο, τάχα αδιάφορα, με ρώτησε: "αλήθεια πώς πάει η κόρη σου με το σχολείο;" Μουρμούρισα κάτι σαν "καλά" ,βρήκα μια πρόφαση κι έφυγα. Τι να 'λεγα; Έλα στη θέση μου-τι να 'λεγα; Δε μιλάς! Τι να πεις; Θεέ μου Θεέ μου, δεν αντέχεται αυτή η ντροπή...τι να κάνω;..τι να κάνω;.. (κρύβει το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του. Μένει έτσι για λίγο. Ύστερα ήρεμα και σοβαρά) Θα τη σκοτώσω (Σηκώνεται)
Κα Α
(Σηκώνεται και θορυβημένη γονατίζει μπροστά
στον άντρα της και του πιάνει το χέρι)
Όχι Μίλτο μου! Όχι! Μην το ξαναπείς. Σε
παρακαλώ! Είναι κόρη σου...είναι σπλάχνο από τα
σπλάχνα σου.,. είναι αίμα από το αίμα σου-είναι η ελπίδα σου σ' αυτό τον κόσμο...
Κος Α
Η απελπισία μου θες να πεις.
Κα Α
Όχι Μίλτο μου. Βγάλτο αυτό από το μυαλό σου. Μη φτάσεις ως εκεί. Κι αν πήρε τον κακό δρόμο ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία είναι, Και μένα ακόμα θυμάσαι πώς με πήρες. Όμως με τον καιρό έμαθα. Δος της καιρό Μίλτο μου. Θα συνέλθε...θ'
αλλάξει…θα καταλάβει...Όχι Μίλτο μου-είναι η κόρη σου, είναι η κόρη μας!..
Κος Α
Είναι η ντροπή μου. Η ατιμία μου. To μαύρο
σημάδι στη ζωή μου.
Κα Α
(Ακουμπάει το μάγουλό της στο χέρι του)
Όχι Μίλτο μου...
Κος Α
(Την απωθεί ήπια)
Ξέρεις από πού έρχομαι.; Αν ήξερες δε θα τολμούσες να μου την υπερασπίζεις. Αν είχες νιώσει κι εσύ αυτό που ένιωσα απόψε εγώ, θα την είχες σκοτώσει εσύ η ίδια. Τι φοβερό Θεέ μου! Πόσα μάτια με κοίταζαν και λυπόνταν για μένα και για την τύχη μου.,. Όλοι με κόρες ξεβγαλμένες πια, άλλες σε φυλακή, άλλες σε αναμορφωτήρια; άλλες σε κέντρα αποτοξίνωσης. κλέφτρες. λέσβιες... Τι ήτανε αυτό απόψε.,. Να κάθομαι εκεί μέσα και να προσπαθώ να σταθώ ανάμεσά τους...σα να μη ξέρουν κι αυτοί πως η κόρη μου είναι μια.,. Ξέρεις πού ήμουνα; Ε; ξέρεις από πού έρχομαι;
Κα Α
Πώς να ξέρω...
Κος Α
Ήμουνα σ’ ένα πάρτι που έδωσε ο Αλέκος. Ήτανε ένα πάρτι έκπληξη. Κανείς μας δεν ήξερε τίποτα ώσπου μας τηλεφώνησε ο Αλέκος στο καφέ. Εκεί όταν πήγαμε όλα ήταν έτοιμα για το πάρτι. Και μας είπε πως ήθελε να μας κάνει έκπληξη όπως και η κόρη του έκανε αυτό το ίδιο πρωί σε κείνον όταν του είπε ότι ήτανε έγκυος.

Κα Α
Ποια απ' τις δυο; Η ανύπαντρη;
Κος Α
(Μιμούμενος τη φωνή της)
Ναι, η ανύπαντρη! Η μικρή του. Ικανοποιήθηκες;
Μήπως θα μου πεις πως αφού είναι ανύπαντρη δεν
πρέπει να κάνει παιδί; Αυτό θα 'λεγες αν δε
φοβόσουν. Απολίτιστο ον! Τι θα 'θελες να δεις και
ν' ακούσεις ακόμα, πόσο θα 'πρεπε να ζήσεις ακόμα
σ' αυτή τη χώρα για να μάθεις να ζεις όπως
πρέπει; Μέχρι τα πέρατα του κόσμου όλοι έτσι
φέρονται. Και συ, εδώ και τριάντα χρόνια ακόμα
δεν έχεις γίνει τελείως σωστή. Γιατί δε φεύγεις να
πας στην Αραβία, στο Ιράν, στο Αφγανιστάν; Εκεί οι
γυναίκες είναι όπως εσύ-δυστυχισμένα όντα.
Τράβα να ζήσεις εκεί που σου πρέπει. Εσύ είσαι
που κατάστρεψες την κόρη σου. Εσύ φταις για ότι
έγινε-εσύ!
(Μιμείται τη φωνή της)
"Ποια απ' τις δυο-η ανύπαντρη;" Αλλά το
παραδέχτηκες μόνη σου-και συ ίδια θα ήσουνα αν
δε σ' έσπρωχνα εγώ να συμμορφωθείς. Θα
πέθαινες έχοντας γνωρίσει μόνον εμένα. Και
μήπως μου το αναγνωρίζεις;

( Σιωπή. Ψεύτικα ήρεμος)

Καλά! Εντάξει! Ας μην παίρνει ακόμα ναρκωτικά!
Καλά, ας μην έχει πάει φυλακή. Αλλά να είναι
ακόμα…να μην έχει γίνει ακόμα πόρνη, ε όχι, αυτο
πάει πολύ. Πότε θα γίνει τάχα; Όταν γεράσει;
Μάλιστα λοιπόν, η ανύπαντρη!
Όταν το 'μαθα μαχαίρι να με χτύπαγε θα πόναγα λιγότερο. Έγκυος η κόρη του Αλέκου! Κι εγώ;
Εγώ; Εγώ να έρχομαι στο σπίτι στις μια η ώρα το πρωί και να βρίσκω μέσα την κόρη μου! Και συ μου λες να ησυχάσω, Να μη φωνάζω ,να μη
στενοχωριέμαι .Και πας να μου την καλύψεις κι
από πάνω.
(αποφασιστικά)

Φώναξέ τη μου! Φώναξέ τη μου! Θα της μιλήσω για τελευταία φορά. Δεν αντέχεται πια αυτή η κατάσταση. Πλούτη δεν έχω, σπίτια και βίλλες δεν έχω, αυτοκίνητα γυαλιστερά δεν έχω. Όμως αυτό δε θα πει πως είμαι και άνθρωπος που δε ζει μέσα στον κόσμο...Κι αν δεν έχω τίποτ' άλλο, όμως έχω μιαν υπόληψη στην κοιγωνία. Δε θ' αφήσω αυτή τη…να μην πω, να λερώνει την τιμή μου. Οι Αγαθίδηδες το 'χανε πάντοτε καθαρό το μέτωπό τους. Δε θ' αφήσω να μου το λερώσει η Τζούλια! (δυνατά) Φώναξέ την!
(Βγαίνει η κυρία Αγαθίδου. Ο κύριος Αγαθίδης προσπαθεί να πάρει ύφος που να μη δείχνει την αναστάτωσή του. Μπαίνει η κυρία Αγαθίδου ακολουθούμενη από τη Τζούλια. Η Τζούλια είναι μια κοπέλα σεμνή και σοβαρή)
Τζούλια (ΤΖ) ! Γεια σου πατέρα.
Κος Α
Γεια σου και σένα. Κάτσε.
( Η Τζούλια κάθεται και ο κύριος Αγαθίδης κάθεται
απέναντί της)
Τι ώρα είναι, ξέρεις;
ΤΖ
(κοιτάζει το ρολόι της)
Μία και τέταρτο.
Κος Α
(προσπαθώντας να κάνει ήρεμη τη φωνή του) Πόσες φορές σου έχω πει ότι ένα κορίτσι της ηλικίας σου δεν πρέπει να βρίσκεται στο σπίτι τέτοιαν ώρα;
ΤΖ
Πολλές φορές πατέρα.

Κος Α
Και πού σού έχω πει ότι πρέπει να βρίσκεται;
ΤΖ
Σ' ένα μπαρ, στο σπίτι ενός αγοριού...
Κος Α
Και τι ώρα πρέπει ένα κορίτσι καθώς πρέπει να
γυρίζει στο σπίτι του;
ΤΖ
Μετά τις τέσσερες το πρωί.
Κος Α
Και τι απαραιτήτως πρέπει να έχει κάνει μια φορά
τουλάχιστον πριν γυρίσει στο σπίτι του;
ΤΖ
Να έχει συνευρεθεί με κάποιον.
Κος Α
(στρεφόμενος στην κυρία Αγαθίδου. Ειρωνικά)
Τι ωραία! Τι καλά! To κορίτσι μας τα ξέρει όλα! Και
μάλιστα πολύ καλά!
(Στη Τζοΰλια, δυνατά)
Και αφού τα ξέρεις τότε γιατί στο διάβολο δεν τα
κάνεις;
ΤΖ
Πατέρα τα 'χουμε πει πολλές φορές. Δεν αλλάζει τίποτε αν τα πούμε μια φορά ακόμα.
Κος Α
To ξέρω, Όμως έχω πάντα μιαν ελπίδα πως μπορεί κάτι να γίνει. Δεν μπορώ να χωνέψω πως η κόρη μου έχει κατρακυλήσει τόσο χαμηλά, δεν μπορώ να χωνέψω πως η κόρη μου στα δεκάξι τής χρόνια είναι μια…ας με λυπηθεί ο Θεός... Και όλο λέω-ας προσπαθήσω πάλι. Ίσως να πετύχω. Ίσως όλα να διορθωθούν και μπορέσω πια να βγω έξω στις παρέες μου με το κεφάλι ψηλά. Ίσως. Εσύ τι λες; Δεν πρέπει να ελπίζω;
ΤΖ
Όχι πατέρα. Σ' αγαπώ, σ' εκτιμώ, σε σέβομαι, όμως δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάς. Εμένα μ' αρέσει η μουσική, μ' αρέσει η μελέτη. Μ' αυτά θέλω να ασχολούμαι.
Κος Α
Κόρη μου. αφού το θέλεις διάβαζε και μάθαινε μουσική. Αυτό μπορώ να το υποφέρω. Τόσες ώρες όμως σου μένουν. Βγες με αγόρια. Δώσε και σε μένα την ικανοποίηση πως έχω μιαν άξια κόρη. Τόσα αγόρια σε θέλουνε. Όταν σε βλέπουν τρέμει η ψυχή τους μέσα στο παντελόνι τους. Πήγαινε μαζί τους. Θα νιώσεις αλλιώς. Άκου κι εμένα. Δε θα θέλεις να ξεκολλάς από πάνω τους, αρκεί ένα τους να γνωρίσεις. Η ζωή σου τότε θ' αλλάξει, θα δεις το φως του κόσμου. Και θ' αλλάξει και η δική μας ζωή μαζί με τη δική σου. Δε θα ντρεπόμαστε πια να βγαίνουμε έξω και να κοιτάμε κατάματα τους άλλους. Δε θα τρέμουμε μήπως έρθει η συζήτηση σε σένα. Άνοιξε τα πόδια σου κόρη μου κι άφησε να μπει μέσα η χαρά. Αλλιώς το μαράζι θα φάει και μένα και τη μάνα σου. Μην κοιτάς που δε σου μιλάει αυτή-σε λυπάται-αλλιώτικα θα σου 'λεγε τα ίδια.
(από το διπλανό διαμέρισμα ακούγονται ερωτικά βογγητά και επιφωνήματα)
ΤΖ
Όχι πατέρα. Δεν είναι για μένα η ζωή αυτή.
Κος Α
Όχι, όχι, όχι…τι άλλο να κάνω πια…σου είπα να σε
πάω σ' ένα ψυχολόγο-όχι. Βρε κόρη μου, καλά, δε σκέφτεσαι τον εαυτό σου-θέλεις να καταστραφείς. Στο κάτω κάτω αυτό είναι δικαίωμά σου. Εμάς τους δυο όμως δε μας σκέφτεσαι; Που σε αναστήσαμε με την ελπίδα πως μεγαλώναμε μια φυσιολογική κοπέλα…που δε την παρασύρουν οι βρωμιές του ενός και του άλλου...που θα σιχαινόταν το σχολείο, θα σιχαινόταν τα βιβλία και που όπως όλες οι κοπελίτσες του Θεού θα 'πιανε μια δουλίτσα και τις ελεύθερες ώρες της θα γύριζε από το ένα στο άλλο σερνικό χωρίς χαλινό, χωρίς ψευτοηθικές, χωρίς αρνήσεις.,. Όχι, δε μας σκέφτεσαι! Δε σε νιάζει που σκότωσες όλες τις ελπίδες μας! Πού να ξέραμε οι δόλιοι ότι γεννήσαμε, αναθρέψαμε, πονέσαμε και κουραστήκαμε yια μια…θα το πω γιατί αυτό είσαι-(δυνατά) για μια παρθένα! Ναι! Σ' αρέσει δε σ' αρέσει αυτό είσαι-μια παρθένα! (στον εαυτό του)
Μια τέτοια στην οικογένεια!..Τι αμαρτίες πληρώνω άραγε;...
Κα Α Μίλτο...
Κος Α
Πάψε και συ! (στην κόρη του)
Κόρη μου δες μια ματιά τριγύρω σου. Και άνοιξε τ' αυτιά σου ν' ακούσεις. Άκου δίπλα την κυρία Πόλα. Κάνε μια βόλτα στη γειτονιά. Θ' ακούσεις βόγγους και ξεφωνητά να 'ρχονται από παντού. Κοίτα στους δρόμους καθώς περπατάς. Ζευγάρια αγκαλιάζονται και φιλιούνται σε κάθε βήμα μπροστά σου. Άνοιξε την τηλεόραση (ανοίγει την τηλεόραση κσι στην οθόνη εμφανίζεται ένα ζευγάρι που κάνει έρωτα).Ορίστε! (κλείνει την τηλεόραση) Η κοινωνία μας δόξα το Θεό είναι γεμάτη παραδείγματα. Να πω ότι φοβάσαι τις αρρώστιες και γι αυτό...ή δε θέλεις να μείνεις
έγκυος… μα αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου-να φκιάχνει νέους ανθρώπους. Δεν το θέλεις αυτό;-προφυλακτικά γεμάτος ο τόπος. Στο σχολείο αυτό είναι το πρώτο που σας μάθανε. Ζούμε στο χρυσόν αιώνα κόρη μου, όλα τα μπορεί ο άνθρωπος. Πήγαινε λοιπόν έξω κόρη μου. Άνοιξε τα πόδια σου στον κόσμο. Δε σκέφτεσαι; Αν ο Θεός δεν ήθελε να χρησιμοποιείς το πράμα σου δε θα στο 'δινε. Αχ! Άγια θα 'τανε η μέρα που θα 'βλεπα την κόρη μου να λιποθυμάει κάτω απο ένα αγόρι...
ΤΖ
Ναι, είναι μέσα στα καθήκοντα της γυναίκας να γεννάει άλλους ανθρώπους. Δεν είναι όμως να γυρνάει με τον ένα και με τον άλλο. Τότε δε θα 'τανε άνθρωπος αλλά ζώο.
Κος Α
Ένα ζώο δεν είναι και ο άνθρωπος;
ΤΖ
Αν έχεις αυτή την ιδέα σε λυπάμαι και σένα και
όποιον άλλον την έχει.
Κος Α (έξαλλος)
Να λυπάσαι τον εαυτό σου βρωμιάρα! Να λυπάσαι τον εαυτό σου παληοθήλυκο! Που ζεις έξω από την κοινωνία...Παρθένα! Που γέμισες το σπίτι βιβλία!,..Ποιος τα ανακάλυψε να πάω να φτύσω στον τάφο του;..Και λυπάσαι συ εμένα...Αντί να φωνάζει ο γάιδαρος φωνάζει το σαμάρι... (οι βόγγοι και οι φωνές από δίπλα σταματάνε)
ΤΖ
Είσαι ένας χαμένος άνθρωπος αν σκέφτεσαι έτσι.
Κα Α
Κόρη μου...(την αγκαλιάζει και της κλείνει το στόμα με το χέρι της)
Κος Α
Άστηνε, άστηνε.. .χαμένος άνθρωπος... εγώ!.. παραλογίζεται, δεν ξέρει τι λέει πια. Χαμένοι όλοι οι άλλοι εκτός απ' αυτήν! Εκατομμύρια λαού έχουν άδικο κι αυτή δίκιο. Χαμένοι όλοι κι αυτή μόνο είναι η σωστή. Άστηνε, άστηνε να δούμε τι άλλο θα πει. Άστηνε και θα 'ναι τα τελευταία της λόγια αν δεν αλλάξει τροπάρι.
ΤΖ
Αν έκανα κάτι κακό θα 'κλεινα το στόμα μου. Μα δεν κάνω τίποτα κακό. Εσύ νομίζεις έτσι. Είσαι τυφλός και δε βλέπεις. Εγώ ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω. Ανοίγω τ' αυτιά μου κι ακούω. Εγώ βάζω το νου μου να σκέφτεται. Και ότι βλέπω και ακούω και νιώσω, το περνάω απ' της ψυχής το εργαστήρι. Και αυτή μου λέει τι να πω και ΤΙ να κάνω.
Κος Α
Έτσι λοιπόν. Στην ψυχή σου βέβαια είναι η βλάβη. Αμφιβολία δε χωράει καμιά. Που δεν τη χρησιμοποιείς για να ζήσεις αλλά για να πεθαίνεις κάθε μέρα. Και τι σου λέει η ψυχή σου; Να μας πεθάνεις εμένα και τη μάνα σου;
ΤΖ
Θέλεις αλήθεια ν' ακούσεις τι μου λέει η ψυχή
μου;
Κος Α
Πέστα. Θα περιμένω ώσπου να τελειώσεις. Και
ύστερα θα μιλήσω εγώ.
ΤΖ
Να λοιπόν. Λες πως ο άνθρωπος είναι ένα ζώο, Είναι και ζώο, αλλά όχι μόνο. Εκτός από κορμί έχουμε και την ψυχή. Και η ψυχή φωλιάζει μέσα στο σώμα. To κορμί μας είναι ένα τρομερό, ένα μυστηριώδες φανέρωμα της Δημιουργίας. Δεν είναι μονάχα το σκάφος που χρησιμοποιεί η ψυχή για να 'ρθει στον κόσμο και για να φύγει απ' αυτόν, αλλά είναι η βαση της ύπαρξής μας. Χωρίς αυτό όλα χάνονται: και η παρουσία μας μέσα στον χώρο, και η ελευθερία και η ευθύνη μας. Υπάρχουμε στον κόσμο αυτόν γιατί υπάρχουμε σωματικά. Γιατί δεν είμαστε μόνο πνεύμα αλλά και ύλη.
Και η ερωτική λειτουργία είναι η mo κεφαλαιώδης λειτουργία του σώματος του ανθρώπου. Αυτό τo κλειστό όλον, το σώμα του ανθρώπου, ανοίγει μέσα σ’ έκσταση, ταραχή και φρενήρες πάθος και δίνεται, κι ενώνεται μ' ένα άλλο σώμα. Ξαφνικά σχίζεται ΤΟ μυστήριο της Δημιουργίας κσί ο άνθρωπος, με την εξουσία που του δόθηκε, μετέχει προταγωνιστόντας στην ανανέωση του ανθρώπινου γένους, στη συνέχιση της ροής του κόσμου. Μυστήριο φρικτό και αλάλητο, που πρέπει με άκρα διστακτικότητα να το προσεγγίζεις και να το μελετάς με τρόμο. Ν' αναφέρεσαι σ' αυτό με σέβας απέραντο και με συστολή Να το κατέχεις αλλά να μην ανασύρεις την καλύπτρα του, που είναι καλύπτρα άρρητης δόξας και τιμής του ανθρώπου. Αυτό το περήφανο αντίκρισμα του σώματος και της ερωτικής του λειτουργίας έχει χαθεί μέσα στον βρώμιο πολιτισμό σας. Κάθε βέβαια εποχή έχει τη χυδαιότητά της χυμένη γύρω από την ερωτική πράξη. To ξέρουμε από βιβλία, σχεδιάσματα, από ζωγραφιές, γλυπτά, μαρτυρίες ιστορικές. Αλλά επειδή ο άνθρωπος δεν είχε φθαρεί τόσο σε βάθος, η πλειοψηφία εξακολουθούσε να ζει μέσα στο νέφος του ερωτικού μυστηρίου ΚΙ αρνιότανε να συσσωματωθεί στη χυδαιότητα που τον πολιορκούσε, παλεύοντας να εξευτελίσει την ερωτική πράξη.
Η αιδώς βιωνόταν όχι υποκριτικά αλλά αληθινά, με συνείδηση της ηθικής της σπουδαιότητας για τη ζωή καί τη μοίρα του ανθρώπου. Ήταν αυτή που έριχνε σκοτεινό μαγνάδι στο πρόσωπο του έρωτα του σαρκικού, αφήνοντας δικαιωματικά την πρωτοκαθεδρία στην ψυχή και στον δικό της έρωτα. Η ψυχή έπρεπε νά γνωρίσει, η ψυχή έπρεπε να συγκατατεθεί, η ψυχή να πρωταγωνιστήσει στον μέγα και σπουδαίον υπαρξιακό άθλο του. Από τις κορυφές αυτές που ανεβήκαμε αντικρίζοντας τον έρωτα σαν κάτι ίερό, αν ρίξουμε ένα βλέμμα στον έρωτα όπως τον κατάντησε η εποχή μας, θα ζαλιστούμε. Θα πνιγούμε μέσα σε μιαν ερωτική εκβαρβάρωση. Θα κοπεί η ανάσα μας βλέποντας τον έρωτα να έχει ξεπέσει στη φιληδονία και μάλιστα σε μια φιληδονία ξένη προς το μυστήριο της ηδονής το σπαραχτικό, που η ερωτική πράξη κρύβει μέσα της.
Μετά το σμίξιμό τους οι άνθρωποι δε γνωρίζονται, δε χαιρετιούνται, δεν ξανάβλέπονται, δε νιώθουν καμμιά ευθύνη ο ένα για τον άλλο κι ας μπήκε, κι ας γνώρισε το άδυτο των αδύτων του. To ερωτικό πάθος που αισθάνεσαι πως δόθηκε για την αγάπη των ανθρώπων και για τον αλληλοσεβασμό, ντύνεται μια προπέτεια ανατριχιαοτική, μιαν αδιαντροπιά αγοραία, μιαν ελευθεριότητα που τσακίζει την ψυχή και σου κόβει την όρεξη της ζωής. Μας πολιορκεί πια απ' όλες τις πλευρές η χυδαιότητα. Και δε μας πολιορκεί μόνάχα με το λόγο, με σιχαμερές εξιστορήσεις και με γαργαλιστικά ανέκδοτα, που ρημάζουν κυριολεκτικά την ιερότητα του'έρωτα. αλλά μας πολιορκεί και με την εικόνα της φωτογραφίας, του
κινηματογράφου, της τηλεόρασης, των περιοδικών και άλλων, εικόνα που βιάζεται να σου γνωρίσει λεπτομερώς τα πάντα και να μη σου επιτρέψει ν' ανακαλύψεις μόνος σου τίποτε. Τα παιδιά, μόνο που έχουν τα βλέφαρα ανοιχτά, μολύνονται αμέσως, δηλητηριάζονται, γνωρίζουν τον έρωτα όσο πιο γρήγορα μπορούν κι αργότερα, χωρίς να το λογαριάσουν, τους περιμένει μια ανία ερωτική, μια αδιαφορία και μια ερημιά. Εσύ πατέρα αυτό το θεωρείς πρόοδο. Όπως τρως και χωνεύεις, έτσι και κάνεις έρωτα, λες. Τι πιο απλό, τι πιο σταθερό. Αυτή όμως δεν είναι πρόοδος. Είναι μια απογύμνωση, είναι μια χρεωκοπία και της φιλοσοφίας των καιρών μας αλλά και του πολιτισμού μας γενικότερα. Γιατί μην μπορώντας να ερμηνεύσει τον έρωτα ηθικά, πνευματικά, τον γκρεμίζει στη χυδαία βαρβαρότητα. Και ζούμε σήμερα αυτόν τον εξευτελισμό,και συμμετέχουμε σ' αυτόν ταπεινωμένοι κι ας κάνουμε πως ανασαίνουμε από την πολλήν ελευθερία που τάχα αποκτήσαμε, γκρεμίζοντας ότι ιερό μας εξουσίαζε.
Και όλα αυτά με τις ευλογίες του πονηρού αυτού καιρού. Και καταντήσαμε να μη σεβόμαστε πια ούτε το ίδιο μας το κορμί. To αγγίζουμε, το παρακολουθούμε και το μελετάμε μονάχα βιολογικά, ποτέ ηθικά. Κι όμως, αυτό το κορμί βαραίνει τρομερά πάνω στη μοίρα της ψυχής μας. Παίζει κρισιμότατο ρόλο για την αιωνιότητά μας. Μα όσο κι αν οι καιροί μας αγωνίζονται να θανατώσουν την κρυμμένη ψυχή εξευτελίζοντας το θεατό κορμί που μέσα του την φέρει, αυτή, η ψυχή, δύσκολα πεθαίνει. Όλα πατέρα έχουν ένα όριο. Και η ερωτική πράξη έχει το όριό της στην υπερβατική ερμηνεία του μυστηρίου της. Όλα τ' άλλα πoυ γίνονται σήμερα και που από την αχαλίνωτη ελευθερία έχουν κάνει τους ανθρώπους νευρωτικούς και χυδαίους, είναι υπέρβαση των ορίων, ανταρσία εναντίον των ίδιων μας των εαυτών ,κι αυτοκτονία συνεχής του κόσμου όπου ζούμε. Εγώ δε θ' αυτοκτονήσω πατέρα, Δε θα υποκύψω σ' ένα τέτοιον ερωτικό εκβιασμό. Ο έρωτας σε μένα θα γίνει όπως ταιριάζει σε άνθρωπο. Και με κάποιον που νιώθει ίδια καθώς εγώ. Κι ως τότε θα είμαι, όπως πριν λίγο είπες με φρίκη, μια παρθένα. Μάθε όμως, ότι φέρνει φρίκη σε σένα, για μένα είναι τιμή και καθήκον ιερό. Όχι πατέρα, Αφού άνθρωπος γεννήθηκα, θα ζήσω. ανθρωπινά. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, είναι έξω από τη φύση μου όσο κι αν εσύ φωνάζεις, όσο ΚΙ αν, χωρίς να το θέλω, σε στενοχωρώ.
Κος Α Τελείωσες;
ΤΖ
Τελείωσα πατέρα.
Κος Α
Απ' ότι είπες κατάλαβα τα τελευταία σου λόγια μόνο-θα εξακολουθείς να με ντροπιάζεις ζώντας τη ζωή που εσύ έχεις διαλέξει και μόνον όποτε εσύ θελήσεις θα ζήσεις σα σωστή κοπέλα. Σωστά;
ΤΖ
Ναι πατέρα. Ακριβώς έτσι.
Κος A
(πετιέται πάνω αλλόφρων)
To μπιστόλι…πού είναι το μπιστόλι;
(βγαίνει στο άλλο δωμάτιο)
Κα A
Κόρη μου κρύψου.,.Φύγε..
.
ΤΖ
Όχι μητέρα, δεν ωφελεί.
Κα Α
Φύγε σου λέω-φύγε!...
ΤΖ
Όχι μητέρα, δεν πρέπει.
Κα Α
Θεέ μου'
(στέκει μπροστά στην κόρη της καλύπτοντάς την.
Μπαίνει ο κύριος Αγαθίδης με ένα πιστόλι στο
χέρι)
Κος Α
(στη μητέρα)
Φύγε από κει!
Κα Α
Όχι!
Κος Α
Φύγε από κει σου λέω!
Κα Α
Δε φεύγω! Δε θα τολμήσεις...
(0 κύριος Αγαθίδης σπρώχνει με δύναμη τη
γυναίκα του. Αυτή πέφτει κάτω. Αμέσως μετά
πυροβολεί τη Τζούλια στο στήθος. Η Τζούλια
πέφτει νεκρή. Η κυρία Αγαθίδου βγάζοντας
σπαραχτικές κραυγές αγκαλιάζει τη νεκρή κόρη
της)
Κος Α
(Πετάει μακριά το πιστόλι και ορθώνει το κεφάλι
του)
Καλλίτερα στη φυλακή με το κεφάλι ψηλά, παρά ένας άτιμος στην κοινωνία. Για μια υπόληψη ζούμε!




ΑΥΛΑΙΑ


Γιώργης Χολιαστός