Ένα παραδοσιακά αγγλοσαξονικό µοντέλο παραγωγής γέλιου βρίσκει σιγά σιγά τον δρόµο του στους ελληνικούς οδηγούς διασκέδασης.Όταν κάποιος αναφέρεται στο stand up comedy, το πρώτο πράγµα που σκεφτόµαστε συνειρµικά είναι το… γέλιο. Ωστόσο, αυτό το συναίσθηµα πολλές φορές περιπλέκεται µ’ εκείνο του φόβου εξαιτίας της λεπτής ισορροπίας που χαρακτηρίζει τις σχέσεις του κωµικού µε τους θεατές. «Θα έρθει, δεν θα έρθει;», «Τώρα τι θα µε ρωτήσει;», «Ελπίζω να µη µε κάνει να νιώσω ντροπή…», είναι µερικές τυχαίες σκέψεις κατά τη διάρκεια µιας παράστασης stand up comedy. Εντέλει, όλη αυτή η διαδικασία λειτουργεί συνήθως λυτρωτικά εφόσον τα κίνητρα του κωµικού είναι καλοπροαίρετα και µε διάθεση αυτοκριτικής. Γενικότερα, όµως, στη χώρα µας το stand up comedy δεν έχει βρει την ανταπόκριση που δικαιούται, ενώ πολλές φορές «βράζει στο ίδιο καζάνι» µε την επιθεώρηση, µε την οποία το µόνο κοινό που έχουν είναι ο σκοπός, δηλαδή το γέλιο.Στο εξωτερικό τα πράγµατα είναι διαφορετικά: το κοινό είναι απολύτως εξοικειωµένο µε το stand up comedy, ειδικά στην αγγλοαµερικανική κουλτούρα, όπου έχει και τις ρίζες του. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί µεγάλοι αστέρες ξεκίνησαν από αυτό το είδος. Ο Woody Allen, ο Tom Hanks, o Eddie Murphy, o Rowan Atkinson, o Robin Williams, o Jim Carrey, η Ellen DeGeneres, ο Adam Sandler, o Harry Enfield, o David Letterman είναι ζωντανές αποδείξεις της δύναµής του σε Αµερική και Αγγλία. Σε πολλές χώρες του κόσµου έχουν καθιερωθεί τα «open mike nights», όπου ο καθένας µπορεί να δώσει το σόου του, ερασιτέχνης και µη. Ειδικότερα στην Αγγλία αυτή τη στιγµή υπάρχουν 90 comedy clubs, αριθµός εξωπραγµατικός για τα ελληνικά δεδοµένα.
Στην Ελλάδα το stand up comedy πρωτοεµφανίστηκε το 1994, µε πρωτοβουλία της σκηνοθέτιδας Λουκίας Ρικάκη. «Συνεργαζόµουν µε παραγωγούς κωµωδίας στην Αγγλία και είχα πολλούς φίλους στη βρετανική stand up σκηνή. Οπότε σκέφτηκα, γιατί όχι κι εδώ; Έτσι, όταν ο Βασίλης που το 1994 είχε τις “Κούνιες” στη Μακρυγιάννη µου είπε “πάρε το µαγαζί δικό σου και κάνε ό,τι θέλεις”, του είπα... Αυτό θέλω!», θυµάται. Το 2002 οι «Νύχτες Κωµωδίας» της Λουκίας Ρικάκη προβλήθηκαν στην ελληνική τηλεόραση, γεγονός για το οποίο, η ίδια διατηρεί ακόµα και σήµερα τις επιφυλάξεις της, αν και, όπως παραδέχεται η ίδια, έφερε µεγάλη αναγνωρισιµότητα στην τότε οµάδα του comedy club. «Δεν είµαι σίγουρη ότι οι τηλεοπτικές µας εµφανίσεις λειτούργησαν θετικά, εφόσον καλλιτεχνικά µας πήγαν πίσω. Έχω κουραστεί από την αισθητική πρόταση της ελληνικής τηλεόρασης που είναι άκρως αντιαισθητική, οπότε δεν αντέχει το σύστηµα µου τη διαπραγµάτευση µε τηλεοπτικούς όρους», λέει και, συνεχίζοντας τον 15ετή της απολογισµό, συµπληρώνει: «Όλα αυτά τα χρόνια, το comedy club µου έχει χαρίσει άπειρες καλές στιγµές, δηµιουργικά και προσωπικά. Είναι µια ωραία περιπέτεια την οποία όλοι ανανεώνουµε µέσα από την εµπειρία µας. Σίγουρα, συναντήσαµε εµπόδια τόσο επειδή κατά καιρούς χρειάστηκε να αλλάξουµε χώρο όσο και εξαιτίας ορισµένων τριβών που προέκυψαν εντός της οµάδας, καθώς κάποιοι θεώρησαν εαυτούς διαφορετικούς και ικανότερους, µε αποτέλεσµα αντί να βοηθήσουν, να τραυµατίσουν µε εγωκεντρισµούς το σύνολο». Στις «Νύχτες Κωµωδίας» έκαναν τα πρώτα τους βήµατα, πολλοί από τους stand up κωµικούς των ηµερών µας, όπως το δίδυµο Χριστόφορος Ζαραλίκος – Θανάσης Παπαγεωργίου αλλά και ο Σίλας Σεραφείµ παρέα µε τον Γιώργο Χατζηπαύλου. Όλοι τους έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν περάσµατα από τις stand up σκηνές αλλά και την τηλεόραση ανά τακτά χρονικά διαστήµατα. Οι τελευταίοι συµµετείχαν στα «Σκερτσάκια» που αργότερα έγιναν «Σφηνάκια», µια από τις ελάχιστες πρόσφατες τηλεοπτικές εκποµπές που είχαν τόσο έντονα στοιχεία stand up comedy. Μόνη εξαίρεση, η απουσία του κοινού.
Όπως οι προαναφερθέντες, υπάρχει ακόµη ένας κωµικός που επίσης ξεκίνησε από την οµάδα της Λουκίας Ρικάκη, ο οποίος ρίσκαρε και κατάφερε να κρατήσει µόνος του το κοινό επί 80 λεπτά σ’ ένα one man show µε τίτλο «Αντί Διδακτορικού»: πρόκειται για τον Δηµήτρη Δηµόπουλο......
Στο Άµστερνταµ τα τελευταία δύο χρόνια ο Λάµπρος Φισφής προσπαθεί να µεταδώσει το ελληνικό ταµπεραµέντο δίνοντας παραστάσεις βρετανικού stand up σε διάφορα comedy cafe αλλά και συµµετέχοντας σε φεστιβάλ κωµωδίας στην Αγγλία. «Το stand up comedy ξεκίνησε στην Ολλανδία περίπου την ίδια περίοδο µε την Ελλάδα, αλλά µε µια πιο ευρεία διάδοση, ίσως λόγω της έλλειψης θεατρικών παραστάσεων. Παρ’ όλα αυτά, το ελληνικό κοινό είναι πιο θερµό από το ολλανδικό. Οι Ολλανδοί είναι σαν τη χώρα τους, κρύοι και επίπεδοι. Κι ενώ οι Έλληνες όταν γελάνε κουνούν όλο τους το σώµα, οι Ολλανδοί όταν γελάνε δεν κουνούν ούτε καν… το στόµα τους»! Τέλος, παρότι πιστεύει ότι το stand up comedy στην Ελλάδα είναι σε πολύ καλό δρόµο, θεωρεί ότι «το µόνο που στερείται είναι περισσότερους stand up κωµικούς. Μόλις ανέβει ο αριθµός θ’ αυξηθούν οι απαιτήσεις, µε αποτέλεσµα την άνοδο της ποιότητας». οι «Νύχτες Κωµωδίας» έχουν ξεκινήσει ήδη από τα τέλη Οκτωβρίου. Εµφανίζονται οι: Διονύσης Ατζαράκης, Δηµήτρης Δούκογλου, Κωνσταντίνος Καρυπίδης, Αλέξης Κυριακούλης, Γιάννης Λάζαρης, Φάνια Μαγρίζου, Mπεµπέκος, Kωνσταντίνος Πασάς, Καρίνα Ρου, Eυγενία Σασσάλου, Μαρία Σκαφιδά, Νίκη Χατζηγεωργίου, Δηµήτρης Χριστοφορίδης. Για περισσότερα: http://comedyclubgreece.blogspot.com/, http://www.standupcomedy.gr/).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου