Το πρωί σφράγισμα, το βράδυ σάτιρα..H Καρίνα και η Ευγενία στα TA NEA

Το πρωί σφράγισμα, το βράδυ σάτιρα
Δάφνη Κοντοδήμα NEA http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4512137&ct=4

Οδοντίατροι, δικηγόροι, δάσκαλοι ανεβαίνουν στη σκηνή για να σατιρίσουν την ελληνική πραγματικότητα σε παραστάσεις stand-up comedy.....Σάββατο βράδυ και το ζευγάρι στο μπροστινό τραπέζι απολαμβάνει το ποτό του σε μπαρ, όπου ανεβαίνει μια παράσταση standup comedy. «Είστε παντρεμένοι;» ρωτάει ο κωμικός. Καταλαβαίνουν ότι ήρθε να τους «πειράξει» και χαμογελούν αμήχανα. «Το καλοκαίρι θα γίνει ο γάμος» απαντά η κοπέλα. «Συζείτε;» ρωτά και δίνει το μικρόφωνο στον νεαρό. Η απάντηση είναι αρνητική. «Κάτι ξέρεις εσύ! Όταν συζείς, βιώνεις τη γυναικεία ιδιοτροπία, τουλάχιστον μια φορά τον μήνα...» αστειεύεται ο κωμικός . Είναι ένας χαρακτηριστικός διάλογος κοινού κωμικού σε ελληνικές παραστάσεις stand-up comedy. Ένα είδος παράστασης που έφτασε στην Ελλάδα με καθυστέρηση- το 1995, η Λουκία Ρικάκη έστησε την πρώτη ομάδα, πιστεύοντας ότι «ο Έλληνας, με το χιούμορ και την παράδοση στην επιθεώρηση, θα την αποδεχτεί». Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι το standup αυξάνεται στα μέρη μας με γοργούς ρυθμούς-ήδη φτάσαμε στις εφτά σκηνές στη φετινή σεζόν- όπως και το κοινό του και οι περφόρμερ φτάνουν και περισσεύουν.

Μάλιστα οι περισσότεροι το έχουν ως καταφυγή από επαγγέλματα όπως γιατρός, δικηγόρος , δάσκαλος... Η αμερικανικής καταγωγής Καρίνα Ρούμπινσταϊν είναι οδοντίατρος.

Τα βράδια όμως συμμετέχει στις «Νύχτες Κωμωδίας» της Λουκίας Ρικάκη. «Το επάγγελμα του οδοντιάτρου είναι μοναχικό. Αναζήτησα, λοιπόν, μια ευχάριστη διέξοδο» εξηγεί στα «ΝΕΑ». «Οι Έλληνες είναι επιφυλακτικοί. Θέλουν τον γιατρό τους σοβαρό. Η σοβαροφάνεια διαφέρει από τη σοβαρότητα. Προτιμώ τους ειλικρινείς, δημιουργικούς ανθρώπους. Είμαι χαρούμενη όταν οι ασθενείς μου έρχονται στις παραστάσεις» λέει.

Στην ίδια παρέα βρίσκεται και η δικηγόρος Ευγενία Σασσάλου

«Το γεγονός ότι κάποιοι συνάδελφοι δικηγόροι έχουν έρθει στις παραστάσεις μου και ξέρουν τι κάνω, με βοήθησε να αναπτύξω πιο ειλικρινή σχέση μαζί τους» αναφέρει. Ο κωμικός πρέπει να μπορεί να συντάσσει κείμενα με χιούμορ, να αυτοσαρκάζεται και κυρίως να είναι ετοιμόλογος. Η θεατρική παιδεία δεν είναι απαραίτητη. Βέβαια, ηθοποιοί όπως οι Τομ Χανκς, Τζιμ Κάρεϊ, Άνταμ Σάντλερ άρχισαν την καριέρα τους από stand-up comedy ενώ ο Μπιλ Κόσμπι εμφανίζεται ακόμα σε αμερικανικά κλαμπ. «Στην Ελλάδα», λέει στα «ΝΕΑ» η Λουκία Ρικάκη, «οι επαγγελματίες ηθοποιοί δεν τα καταφέρνουν με τον αυτοσχεδιασμό. Οι Χρύσα Ρώπα, Βλάσης Μπονάτσος και Σοφία Φιλιππίδου δοκίμασαν και κατάλαβαν ότι δεν τους ταίριαζε».
«Η stand-up comedy δεν είναι διδακτική. Θέλει απλά φανερώσει τα ελαττώματα του άλλου, αλλά και την άσχημη πλευρά της κοινωνίας. Ίσως έτσι τον βοηθήσει να κάνει αλλαγές. Αποφεύγουμε αναφορές σε σωματικές αναπηρίες και θρησκευτικά ζητήματα. Ενώ απαγορεύεται να λέμε γνωστά ανέκδοτα. Κανείς δεν θα γελάσει με κάτι που έχει ξανακούσει» εξηγεί η Λουκία Ρικάκη. Με μια ματιά Οι ρίζες της stand-up comedy εντοπίζονται σε Αμερική και Βρετανία, σε παραδοσιακές μορφές διασκέδασης του 18ου-19ου αιώνα (βοντβίλ, βρετανικά Μusic Ηall, χιουμοριστικοί μονόλογοι). Ο Αμερικανός Φρανκ Φέι, που άρχισε από το βοντβίλ, θεωρείται ο διαμορφωτής της σημερινής μορφής του stand-up. Παγκόσμιο ρεκόρ θεατών σε stand-up (70.000) έκανε ο Γερμανός Μάριο Μπαρτ το 2008 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Το ρεκόρ διάρκειας stand-up κωμωδίας (24 ώρες στη σκηνή) κατέχει ο Βρετανός Μαρκ Γουότσον. Το Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου φιλοξένησε φέτος 700 stand-up. Πινγκ-πονγκ με τον... φόβο του κοινού Ένας λόγος που οι παραστάσεις stand-up comedy δεν έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του ελληνικού κοινό είναι ο φόβος του... προβολέα που στρέφεται στον θεατή και όλοι περιμένουν την απάντησή του.

«Υπάρχουν και οι θεατές που θέλουν να πουν την εξυπνάδα τους ενώ άλλοι ενοχλούνται και φεύγουν» λέει η Λουκία Ρικάκη. «Οι έμπειροι κωμικοί καταλαβαίνουν ποιος θεατής θέλει να μιλήσει», λέει η περφόρμερ Καρίνα Ρούμπινσταϊν. Βέβαια, έχει κι ο κωμικός τους φόβους του. «Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι, τις πρώτες φορές κομπλάρεις, καθώς δεν έχεις υπολογίσει τον παράγοντα κοινό» σχολιάζει η Ευγενία Σασσάλου. «Η σχέση με το κοινό είναι όπως στο πινγκ-πονγκ. Και το κοινό δεν πρέπει να φανεί πιο έξυπνο από τον κωμικό» λέει η Λουκία Ρικάκη